Strandverhaal (donderdag 22 mei van Santa Barbara naar San Simeon SP)

Vannacht geslapen alsof we in een autoweg lagen, dat is natuurlijk overdreven, maar de hw lag 10 m naast ons en alles gaat hier gewoon door, dus ook het vervoer en met name de vrachtauto's. (zie foto) Het was trouwens een heel vreemde camping, met een mooie ingang, maar een open uitgang met als afscheiding enkele campers(kampers), die autohandel dreven. Bij het langslopen naar de winkel om eten te kopen, moesten we over autoonderdelen en kabels lopen. Maar ja, dat was de vorige dag. Deze dag heeft de douche voor mij veel luxe en voor Mijntje niet, bij mij alles clean en bij haar een haar- en shampoobende.

Het was voor ons een feestdag, Frans viert z'n verjaardag met gebak en dat soort dingen. Nou, nee hoor er was niets te krijgen, maar wel zijn we naar het strand gereden voor een ontbijt. De rv's aan het strand geparkeerd en de tafel en stoeltjes op het zand uitgestalt. Diverse mensen lopen langs met opmerkingen als "that's live folks" en andere complimenten. Na een kwartiertje krijgen we bezoek van een parkeerwachter die ons vermanend toespreekt om de camper te verzetten op een aangepaste plaats voor rv's. We laten de man weten dat we bijna klaar waren, maar nee, we moeten de rv weg zetten, omdat hij te lang uitsteekt, terwijl er ruimte genoeg is en er terwijl er geen auto's zijn. Dus alles maar weer inladen, we waren toch al klaar, maar het nagenieten hebben we niet kunnen doen.

Op weg naar de volgende camping gaan we langs de kust met hoge Atlantische golven en surfers. onderweg stoppen we bij Moro bay, een kustplaatsje met een grote rots, die volgens overleveringen door gods hand daar is neer gelegd. We gaan naar de rots waar ook de haveningang is, een werkboot is er aan het draaien en varen, brengt mensen aan boord en en naar de wal. We hebben geen idee wat er zich voordoet. Ondertussen komt er een schoolbus met kinderen die allemaal uitstappen op de rotsen. We maken een heerlijke lunch en gaan die verorberen op een bankje bij de rotsen. Tijdens het eten worden we constant lastig gevallen door meeuwen en grondeekhoorns die het bedelen geleerd hebben. Mijntje ziet opeens een zeehond met z'n kop boven water. De schoolbus kwam dus niet voor niets, er waren binnen 5 minuten wel 30 zeehonden, die op hun rug heerlijk gingen relaxen en zich wassen. Binnen een mum van tijd stond de hele rand vol met mensen die zich vergaapten aan de voorstelling van de dieren.

Na het optreden en de nodige film en fotomomenten gaan we weer op pad naar de uitgezochtte camping. Het is een natuurcamping zonder voorzieningen, dwz echt zonder. De douches afgesloten, toiletten buiten gebruik en geen wateraansluiting die het doet. We staan weer naast elkaar(Jip en Janneke dus). Zij in de zon en wij in de schaduw, als het bloedje heet is wel lekker, maar bij kilte is in de zon lekkerder. Dus aan de tafel bij Frans en Hennie gegeten en bij ons na de zons ondergang op het strand te hebben bekeken die er niet was, de avond doorgebracht bij de vuurton. Dit is een hele grote oliedrum van erg dik staal, die ingegraven staat en met aan de bovenkant een ketting waar het bbq rooster aanvast ziet. Tot 11.00 uur lekker buiten gezeten tot het vuur geen warmte meer afgaf en we ons hebben terug getrokken in de echtelijke sponde voor het nachtelijke werk.

Wordt vervolgd,

Ed