San Francisco II (maandag 26 mei, Memorial Day)

Gisteren (zondag) per fiets van BART-station San Leandro naar de camping betekent logischerwijs de volgende ochtend (maandag 26 mei) de route andersom. Om even voor negen rijden we de camping af nadat ik met de campingbazin heb afgesproken dat we nog 2 nachten blijven en dat we afternoon langs komen om dat te regelen.

Het is erg rustig: het is Memorialday vandaag in de VS: zeg maar onze 4 mei. Veel mensen zijn vrij en de meeste winkels zijn dicht. Eerder hadden we van de overbuurman met de biertjes op de camping in San Simeon begrepen dat er 2 herdenkingsdagen zijn: de een voor de WO-II slachtoffers en de ander voor alle andere oorlogen waar Amerkia aan heeft meegedaan. Van die laatste zijn we de datum vergeten.

Voor de liefhebbers nog wat achtergrondinformatie over het openbaar vervoer in SF. BART staat voor Bay Area Rapid Transit District. Het is de vervoersautoriteit in deze regio die het transport tussen de diverse steden organiseert. Dat in tegenstelling tot SFMTA dat de afkorting is voor San Francisco Municipal Transportation Agency die verantwoordelijk is voor het lokale vervoer in de stad. De gebruiksnaam is Muni (van muni-cipal). Daaronder vallen de de (trolley)bussen, de overbekende kabeltram, de tramlijnen waarop met historische trams uit allerlei Amerikaanse steden een heuse dienstregeling wordt onderhouden tusse het gebied met de tientallen pieren langs het water en Marketstreet waar ook alle BART-lijnen ondergronds te vinden zijn. Tot slot is er een metro waar we morgen gebruik van gaan maken. Wat we er tot nu toe van gezien en gemerkt hebben, zit het prima in elkaar.

San Francisco is een compacte stad gebouwd op tientallen heuvels met dito (forse) hoogteverschillen waardoor de fiets niet het meest aangewezen vervoermiddel is à la Amstersam dat overigens evenveel inwoners telt als SF.

Na aankomst op BART-station Powel gaan we eerst een één- en later een driedaagse OV-pas halen die alleen geldt voor de lokale bussen etc. Integratie in een soort algemeen dagmap is er dus niet.  Daarna fietsen we al of niet volgens de verkeersregels (one-way betekent éénrichtingverkeer; ook voor fietsers tenzij anders aangegeven) naar het verhuurbedrijf Saddles Bike Rentals in 433 Mason ST waar we alles inleveren en afrekenen. In totaal na aftrek van de korting vanwege de internetboeking 132 dollar voor 4 prima fietsen voor 24 uur inclusief toebehoren. De niet-gebruikte ferry-kaartjes gaan retour en behoeven uiteraard ook niet te worden betaald. Prima bedrijf dat we zeker kunnen aanbevelen. Later vinden we ze ook terug op Fishermanswharf.

We pakken de trolleybus terug naar Marketstreet en van daar af een trammetje naar Pier 39. Daar waren we gisteren nadat we door de taxi waren afgezet ook even maar nu storten we ons in het fun- and foodgebeuren met de ruim 100 zaken en attracties in 2 verdiepingen langs de gehele lengte van de in zee stekende pier zijn gelegen. Het ziet er gegeven het feit dat het om vermaak gaat, netjes en verzorgd uit. Vanzelfsprekend zijn er ook tientallen giftshops waarvan we er slechts eentje niet met lege handen laten. We drinken koffie waaronder iced frappe chocolade c.q. caramel. Een hele "hap". Daarna nemen we ruimschoots de tijd voor de ruim 300 zeehonden die op diverse pontons liggen te zonnen, mauwen (oid) en zich uitsloven voor het talrijke publiek. Leuk.

Na een hamburger bij Jhonny Rockets aan de overzijde waar de serveerster zich maar niet kan voorstellen dat we NIETS willen drinken en een bedrijfsleider die met z'n personeel een dansje doet, lopen we up the hills naar Lombardstreet. Volgens alles en iedereen de steilste en bochtigste normaal bewoonde straat van de wereld: de helling van 27 graden is alleen met veel bochten te overwinnendvoor het autoverkeer dat in uiterst langzame sliert van boven naar beneden toert. Via twee trappen aan weerszijden lopen de duizenden fotograferende voetgangers. Je zal er maar wonen.

Op de hoek met Hydestreet nemen we de kabeltram naar beneden. Op z'n Japans wel te verstaan. We zien niet zo veel. Op het keerpunt aangekomen besluiten we te wachten op de eerstvolgende tram naar boven. Voor ons een forse rij maar dat is niet erg als er maar vaak een tram gaat en er veel mensen in gaan. Beiden is niet het geval helaas: om de 15 - 20 minuten vertrekt er een cabelcar i. Of dat nu is omdat het rooster zo is, de tramconducteurs een slimmer CAO hebben afgesloten of het ondergrondse kabelsysteem meer niet aan kan, wordt ons niet duidelijk. Veel stilstaande trams en dito employees. En als er dan eindelijk kan worden ingestegen wordt slechts 3/4 gevuld: de rest is voor opstappende passagiers onderweg. TIP: stap op de eerste halte op na het keerpunt. Na een uur in de zo'n (goed te doen hoor) mogen we mee. Uiteindelijk staat Henny met de rugzak op de buik in de wagen en staan Ed, Mijntje en ik op de treeplanken aan weerszijden als het ware buiten de tram. Goed vasthouden aan de stangen. Een bijzondere gewaarwording om zo tussen het verkeer in de stad de steile hellingen op en af te gaan.

De trams zelf hebben geen motor maar houden zich via een handbediende klem als het ware vast aan een "endless" kabel die in een goot loopt net onder het wegdek. De kabel wordt voortgedreven door een machine die een eind verderop staat. Als de conducteur/machinist de klem los laat, staan we stil c.q. rijden we achteruit als we bergop gaan. Voor het laatste zit er dus ook een rem op. De helling af gaat zonder gebruik te maken van beide handels: een vrije val als het ware. Een uniek systeem dat ze in San Francisco graag zo laten. Maar svp wel wat doen aan de CAO oid!

Bij het BART-station Powel aangekomen nemen we een terrasje op -1 en besluiten dat het mooi is geweest voor vandaag: backoffice to San Leandro. Zonder fietsen gaat het reizen makkelijker met uitzonder van de laatste mijl die we nu dus net zoals maandagochtend te voet moeten afleggen.

Ter afsluiting is er na het eten, ijs met koffie toe en worden de puntjes op de i en de j gezet voor het afsluitende programma van dinsdag (SF part III).

Frans