Garage verhaal (vrijdag 2 mei Columbia - Yosimite National Park)

 4.15 wakker, wat is er aan de hand met het starten van de camper. Weer weggedommeld, schrik weer wakker. Oh, het is de accu of niet soms? Straks bellen,  wat zeiden ze ook alweer? Alles gaat door m'n hoofd, misschien komen ze wel een nieuwe brengen, moeten we alles overladen. Weer inslaap gedommeld. 7 uur ik moet bellen,  want 8 uur gaan de garages open en dan kunnen ze gaan regelen. Cruise Amerika aan de telefoon,  start de auto nog niet sir? Nee, ik probeer het steeds. Sir, als hij start laat hem dan draaien, want ik ga een garage zoeken waar u dan naar toe kunt rijden. Na 10 keer aan het sleuteltje draaien komt er veel gegrom uit de auto en ben ik blij.  Ondertussen cruise Amerika weer gebeld, waarbij ik 5 keer geen verbinding kon krijgen. Ondertussen blijft de moter maar lopen en is het wel 10.00 uur. Ze bellen terug, of de wagen nog loopt, want ze hebben een adres in het volgende dorp.  Ondertussen zijn Mijntje en Hennie naar het dorpje gegaan, want er zijn festiviteiten, in de oude gouddelversstijl.  Ik wordt weer gebeld door Cruise Amerika voor het adres, maar de meiden zijn er nog niet en ik wordt over een half uur in de garage verwacht.  Frans blijft op de camping en ik ga alleen naar de garage.  Door ons dorpje moet ik naar het volgende dorp.  Links af rechts af en weer links, met zo'grote bak door die kleine straatjes met allemaal mensen in klederdracht, wat moet ik hier? Tot dat ik staande gehouden wordt door een aantal dorpsbewoners die dreigend mijn kant komen. u mag hier niet rijden krijg ik toegebeten, maar ik moet naar de garage en mijn Tomtom is dom en weet niet dat er een feest is en dat er allemaal kleine kinderen rond lopen achter poppewagens. Uiteindelijk worden ze wat vriedelijker en wijzen ze me de weg nasr het volgende dorp.  Na 10 minuten rijdt ik de straat in en zoek naar de garage.  Komt er een pickup me tegemoed met een man er in met jampotglazen. U met verderop zijn bij het grijze gebouw, ze wachten op u. Zo iedereen gemobiliseerd?  Maar nee, het bleek de baas te zijn van de garage. Als ik het terrein opgedraaid ben en de auto voor een garagedeur heb geparkeerd, gaan de jongens eerst nog even een ander klusje doen, want er komt zo een wagen met gas en die moet ruimte hebben. Oude auto's zo veel en mooi, zelfs een oude T-ford helemaal opgepimpt en verlaagd, dus genoeg tezien voor mij. Ondertussen is Frans met de meiden gearriveerd en gaan we met z'n allen de auto repareren. Motorkap open, testdingen eraan, draadjes aansluiten en starten maar. Nee, hij doet weer niet. Draadje veranderen, doormeten, omdraaien, zekering eruit en erin, niets is te gek, soms start de moter en soms niet. Natuurlijk ook geen boekje van de auto erbij, maar na wat zoeken op Internet hebben ze het schema tepakken. na drie kwartier is het euvel opgelost, zekering die geen goed contact maakte.

Zo dat is dat. 12.30 vervolgen we de weg waar we heen moeten. Yosimitepark. Mooie natuur, heel veel bomen en verbrande bomen en watervallen en meren en bergen en nog veel meer. Om het park in te komen eerst een kaartje kopen en dan door rijden en niet andersom. Frans en Hennie blijke op mijn aanraden van 4 weken terug een  alles in een kaart te kopen, wat ik zelf alweer vergeten was, dus koop ik een dagkaart en hij een kaart voor alle parken. Nadat we de valley door gegaan zijn en al heel veel mooie dingen hebben gezien, wordt het tijd voor de camping. Eerste camping vol, tweede camping vol derde enz..... Dus het park maar weer uit. Maar....ik heb een dagkaart en moet dan morgen weer 20 dollar betalen, maar gelukkig kon ik de kaart opwaarderen naar een alles in een kasrt, waarna we  30 km verderop een camping gevonden met zonder aansluitingen, dus op de eigen energieverbruik over geschakeld. Doodmoe en voldaan na een geslaagde dag het bedje in gekropen. Auto goed, reisgezelschap goed, humeur nog steeds goed, dus slapen maar.  Wordt vervolgd. Ed